Çayırhan bölgesinde faaliyet gösteren madenciler, özelleştirme uygulamalarına karşı son on gündür eylem yaparak haklarını savunmaya çalışıyorlardı. İşçiler, öncelikle Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ile gerçekleştirdikleri görüşmelerden olumlu bir sonuç elde edememişlerdi. Benzer nedenlerle, 3 Eylül 2023 tarihinde Hazine ve Maliye Bakanlığı’na yürüyüş düzenledi. İşçiler yaptıkları açıklamalarında, “özelleştirme acilen kaldırılmalıdır” diyerek bu uygulamaya karşı direnmeye devam ettiklerini dile getirdiler.
İHALE MART AYINA ERTELENDİ, EYLEME ARA VERİLDİ
Madenciler, “Bizleri ve kamu yararını yok sayarak alınan varlık satışı ve özelleştirme kararından acilen dönülmelidir. Bu, işçi hakları mücadelesidir; işçinin ekmeğini, emeğini ve alın terini kimseye teslim etmeyeceğiz. Ülkemizin menfaatleri için, işçilerimiz ve bölge halkı adına bu haklı mücadelemize devam edeceğiz” şeklindeki açıklamalarıyla, mücadelelerine aralıksız devam edeceklerini belirttiler. İşçilerin taleplerinin sonuç vermesiyle birlikte, son dakikada duyurulan bir gelişme neticesinde ihale tarihinin Mart 2024’e ertelendiği bildirildi. Bu durum, madenciler arasında bir süreliğine bir rahatlama sağladı; dolayısıyla, eylemlere Şubat 2024’e kadar ara verme kararı alındı.
Madencilerin bu kararları, bölgede çalışan işçilerin motivasyonunu artırırken, aynı zamanda işçi hakları ve özelleştirme karşıtı mücadelenin önemine de dikkat çekti. İşçilerin birlik ve dayanışma içerisinde hareket etmeleri, taleplerinin dikkate alınmasında önemli bir etken oldu. Bu süreçte, toplumsal destek ve dayanışma da işçilere güç kattı; birçok sivil toplum kuruluşu ve yerel halk, madencilerin eylemlerine destek vermek üzere çeşitli etkinlikler düzenledi.
Çayırhan’daki madenciler, bölgenin ekonomik yapısı üzerinde büyük etkilere sahiptir; dolayısıyla, özelleştirme kararının yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini savunarak, çalışmalarına ve eylemlerine devam etme kararı almışlardır. Özelleştirme yolunun, işçilerin yaşam standartlarını düşüreceği ve bölge ekonomisini olumsuz yönde etkileyebileceği endişesi, çalışanlar arasında yaygındır. İşçilerin bu konuda ısrarlı duruşları, hem kendi haklarını hem de bölge halkının refahını koruma adına önemli bir adım olarak değerlendirilmektedir.
Özelleştirme konusunda yapılan bu tartışmalar, sadece Çayırhan’ı değil, ülke genelinde benzer durumlarla karşılaşan diğer işçi gruplarını da etkilemektedir. Madencilerin eylemleri, geniş bir toplumsal hareketin parçası olma yolunda ilerliyor; bu durum, işçi hareketlerinin ve hak mücadelesinin öneminin yeniden hatırlanmasına vesile oluyor. Ülke genelinde işçi hakları ve sendikaların güçlendirilmesine yönelik talepler, bu tür mücadelelerle daha da görünür hale gelmektedir. Mücadelelerine yakinen takip eden işçiler, aldıkları sonuçla birlikte, kendi güçlerinin farkına varmış ve umutla geleceğe bakmaya başlamışlardır.
