CHP İzmir Milletvekili Mahir Polat, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde (TBMM) Ulaştırma ve Altyapı Bakanı Abdülkadir Uraloğlu‘na önemli sorular yöneltti. Polat, PTT (Posta ve Telgraf Teşkilatı) markasının neden PTT AVM adlı şirkette kullanıldığını ve PTT’ye ait milyonlarca liranın neden bu şirketin kasasında tutulduğunu sordu. Bu açıklama, PTT’nin ekonomik durumunu ve kamu kaynaklarının nasıl kullanıldığını sorgulayan bir gündem yaratmış durumda.
HGS paralari yandaşa
Polat, TBMM’de yaptığı açıklamada, PTT AVM’nin borsaya girmeyi planladığını da iddia etti. Bakan Uraloğlu’na yönelttiği önergede Polat, PTT’nin ortak olduğu PTT AVM’nin %60’lık büyük hissesinin iş insanı Hakan Çevikoğlu‘na ait olduğunu belirtti. 2024 yılı itibarıyla PTT AVM’nin cirosunun 2.5 milyar TL olacağını ve bu miktarın %70’inin PTT üzerinden gerçekleştirilen işlemlerden geldiğini ifade etti. Polat, PTT’nin kendi iş yapabileceği alanlarda PTT AVM’nin faaliyet göstermesinin dolaylı yoldan kamu kaynaklarının israfı olduğunun altını çizdi.
PTT’nin kasasında olması gereken HGS (Hızlı Geçiş Sistemi) yüklemelerinden gelen yaklaşık 400 milyon TL’nin de PTT AVM’nin kasasında tutulduğunu söyleyen Polat, bu durumun PTT’yi zarar ettirerek faiz gelirlerinden mahrum bıraktığını ve özel bir şirketin haksız bir şekilde kazanç sağladığını dile getirdi. Bu bağlamda PTT AVM’yi yönetenlerin, kamu kaynaklarını kullanarak nasıl zenginleştiğine dikkat çekti.
“Yandaş nasıl zengin edilir” teşkilatı
Polat, PTT’nin 100 yılı aşkın bir süredir var olan bir kuruluş olduğunu hatırlatarak, PTT’nin Varlık Fonu’na devredildiğini ve bunun ciddi bir sorun olduğunu vurguladı. Yandaşlara kamu kaynaklarının nasıl aktarıldığını merak edenlerin PTT AVM’ye bakmasını önerdi. Polat, “Milyarlarca lira bir yandaşa aktarılıyor. Emekli maaş promosyonlarını dahi ödeyemeyen PTT, ciddi müşteri kaybetmiş durumda ve 2024 yılında 4.5 milyar TL zarar etmiştir” sözleriyle PTT’nin mali durumunu eleştirdi.
Bu açıklamalar, CHP ve diğer muhalefet partileri tarafından PTT’nin yönetim şekli ve halka hizmet edemediği yönündeki eleştirilerin bir parçası olarak değerlendiriliyor. Böylece kamu kuruluşlarının yönetimi ve kamu kaynaklarının işletilmesi konusundaki tartışmaların daha da derinleşmesine neden oluyor.
