Mehmet Şimşek ve ekibi göreve geldiğinde farklı kesimlerden “başka çaremiz yok, mutlaka destek olmalıyız” mesajları yükseliyordu. Para politikasında “sıkılaşma” ön plandaydı ve faiz oranları yükseltildi. Ülkemiz şu anda dünyada en yüksek politika faizlerine sahip ülkelerden biridir. Ancak, enflasyon beklentilerin altında düşmeyince sık sık “ama maliye politikası ile desteklenmeden olmaz” açıklamaları yapılıyor. Ancak, bu açıklamaların detayları belirsizdir ve maliye politikasının neyi kast ettiği anlaşılamamaktadır.
Görünen o ki, kamu harcamalarının kısılması ve bütçe açığının azaltılması isteniyor. Ancak, hangi harcamaların kısılacağı ve bu durumun gelir politikaları ile nasıl dengeye getirileceği belirsizdir. Bu durumda, iktidarın insafına bırakılmış gibi görünmektedir. Kamu harcamalarında kısıtlamalar yapılarak tasarruf sağlanmaya çalışılmaktadır.
Örneğin, taşımalı eğitim ile köylerden ilçe merkezlerine giden öğrencilerin servislerini kaldırma gibi tasarruf önlemleri alınmıştır. Temel eğitim okullarına temizlik hizmeti verilmemesi ve istihdam sağlanmaması da tasarruf önlemleri arasındadır. Ancak bu hamleler çocukların sağlığı üzerinde endişe yaratmaktadır.
Kamu harcamalarındaki kısıtlamaların yanı sıra vergi gelirlerini artırma yönünde çalışmalar da yapılmaktadır. Ancak, vergi yükleri genellikle dolaylı vergilere yansıtılarak adil olmayan bir dağılım oluşmaktadır. Gelir politikalarında daha adil ve dengeli bir yaklaşım beklenmektedir.
Sonuç olarak, kamu harcamaları ve vergi gelirleri konusunda yapılan çalışmaların toplumsal faydaları göz önünde bulundurularak, daha adaletli bir yaklaşım benimsenmesi gerekmektedir. Tüm kesimlerin adil bir şekilde yük paylaşımına katkı sağlayacak politikaların uygulanması önemlidir.
