İnsanlık tarihi boyunca sıklıkla sorgulanan “Öldükten sonra bize ne olur?” sorusu, ölüm anında yaşanan deneyimlerin ve düşüncelerin neler olabileceğine dair bazı ipuçlarının üzerine eğilmemize neden oluyor. Bilim insanları, bu sorunun kesin yanıtını olmasa da, ölüm öncesindeki son düşüncelerimizle ilgili bazı teori ve gözlemler sunmaya çalışıyorlar. Bu bağlamda, Kanada’nın Vancouver kentinde gerçekleştirilen bir araştırma dikkat çekiyor.
İlgili araştırmada, epilepsi hastası 87 yaşındaki bir bireyin beyin aktivitesi üzerinde duruldu. Araştırma ekibi, bu hasta üzerinde yaptıkları deneyler sırasında beklenmedik bir şekilde kalp krizi geçirerek kişinin hayatını kaybettiğini gözlemledi. Bu olay, bilim insanlarının elektroensefalogram (EEG) testi üzerinden hastanın ölüm anındaki beyin aktivitelerini inceleme fırsatı bulmalarını sağladı. Özellikle, kalbin durmasından önceki ve sonraki 30 saniye boyunca beyin aktiviteleri analiz edildi.
ARAŞTIRMA, “FİLM ŞERİDİ” EFSANESİNİ DESTEKLİYOR
Bu araştırmanın sonuçları, kişinin yaşamının film şeridi gibi gözlerinin önünden geçtiği fikrini destekleyebilir. Araştırma sırasında ‘gama osilasyonlarında’ bir artış tespit edildi. Gama osilasyonları, anıların geri çağrılması ve rüya görme ile ilişkili beyin dalgaları olarak tanımlanıyor. Bu durum, hastanın ölüm anında geçmiş deneyimlerini yeniden yaşadığına işaret edebilir.
Çalışmaya öncülük eden Dr. Ajmal Zemmar, bu araştırmanın sonuçlarını “Frontiers in Aging Neuroscience” adlı dergide yayımladı. Zemmar, beyin aktivitesinin hafıza geri çağırmaya bağlı osilasyonlar üretebildiğini ve bu durumun ölüm anında önemli yaşam olaylarının son kez hatırlanmasını sağladığını ifade etti. Bu bulgular, ölümle ilgili bildiklerimizi sorgulamamıza ve organ bağışı zamanlaması gibi önemli soruları gündeme getirmemize sebep olabileceğini ortaya koydu.
EN GÜZEL ANILARI YENİDEN YAŞIYOR OLABİLİRİZ
Araştırmada dikkat çeken bir diğer sonuç da, benzer beyin dalgası değişimlerinin ölüm anında farelerde de gözlemlendiği. Ancak bu durumun insanlarda ilk kez tespit edildiği vurgulanıyor. Ekip, daha kesin ve güvenilir sonuçlara ulaşmak için daha fazla araştırma yapılması gerektiğini ve bu çalışmanın yalnızca tek bir vaka üzerinden gerçekleştirildiğini belirtti. Ayrıca, hastanın beyninde epilepsi nedeniyle önceden hasar oluşmuş olması da bulguların genelleştirilmesini zorlaştırıyor.
Sonuç olarak, ölüm anındaki beyin aktivitelerinin başka bireylerde de benzer şekillerde gerçekleşip gerçekleşmeyeceği konusunda kesin bir bilgiye ulaşmak mümkün değil. Dr. Zemmar, araştırmanın sonuçlarını değerlendirirken, “Sevdiklerimiz gözlerini kapatıp bizi terk etmeye hazırlanırken, beyinleri hayatlarındaki en güzel anıları yeniden yaşıyor olabilir” şeklinde bir ifade kullanarak bu araştırmanın insan psikolojisi ve ölümle ilgili düşüncelere ne denli derin etkileri olabileceğine dikkat çekti.
