Kutsal mabede son ziyaretimiz bir Perşembe gecesi oldu. Lugano için kabus gibi bir geceydi, ev sahibi için ise “şölen” niteliğinde geçmişti. 5-1’lik skorla evimize dönerken, Beşiktaş’ın bu sezon “iş yapabileceği” umuduna kapılarak, metroya, vapura ve dolmuşa binmiştik. Bu, nesiller boyu anlatılacak görkemli gecelerden biriydi.
Ancak, Ajax karşısında oynamış olduğumuz ilk “Lig aşama” maçında tam anlamıyla “sürklase” olan bir Beşiktaş vardı sahada. Takım, daha sahaya çıkmadan bütün ayarlarıyla oynanmış gibiydi. Bu durum, “Ne işimiz burada?” der gibiydi. Sonraki maçta ise daha güven veren bir kadroyla çıktık sahaya.
Ersin, Mert’in yerine kaledeydi. Masuaku ve Svensson kanatlarda oynamış, Paulista – Udokhai ikilisi ise stoper olarak güven veriyordu. Orta sahada Cher Ndour – Gedson ikilisi iyi top yolladı ve İmmobile’nin kahramanı olduğu bir teke tek gol pozisyonu yakaladık.
E. Frankfurt’un ilk atağı, penaltıya sebep olmuştu. Maç ilerledikçe Beşiktaş’ın zaafları belli olmaya başladı. İlk yarı 2-0 sonuçlandı ve Beşiktaş’ın hantal defansı eleştirilerin odağı haline geldi.
İkinci yarıda da Beşiktaş gol bulamadı. Frankfurt, kontrollü bir savunma sergiledi ve kontratak fırsatları aradı. Sonuç olarak, rakip 3-0’lık skoru yakaladı. Bu skor Beşiktaş için hayal kırıklığıydı.
Sonuç olarak, Beşiktaş iki maçta toplam 7 gol yiyerek hayal kırıklığı yarattı. Diğer Türk takımları da iyi sonuçlar alamadılar. Gecenin sonunda Avrupa ligleri için performansımız “Bon pour l’Orient” seviyesindeydi. Umarım ilerleyen maçlarda daha iyi sonuçlar alabiliriz.
