AKP, 14 Ağustos 2001 tarihinde kuruldu ve yarın 23. yılını kutlamaya hazırlanıyor. Ancak AKP, ülkeyi her alanda uçuruma sürükledi. İktidara geldiğinde “askeri vesayetle hesaplaşma, ekonomik kalkınma, sosyal adaleti sağlama” gibi söylemlerle yola çıkan parti, 2002’den bugüne devleti kılcal damarlarına kadar ele geçirerek devletleşen bir yapıya dönüştü.
ABD ve batıdan tam destek alan AKP, ABD’nin Ortadoğu politikalarını uygulamakta önemli bir rol üstlendi. Bu ilişki, iç siyasette yaşanan kırılma anlarında AKP’ye büyük avantaj sağladı. Mart 2008’deki kapatma davası, ekonomik kriz, 2010’daki referandum, 15 Temmuz Darbe Girişimi gibi olaylarda Batı’nın desteği sürekli olarak Erdoğan’a yardımcı oldu. Dış destek, iç siyasette AKP’nin elini rahatlattı.
Bugünkü Saray rejimi, AKP tarafından adı “reform” olarak sunuldu. Ordunun engeli Ergenekon davalarıyla aşıldı, yargıda dönüşüm hızlandı. Gezi Direnişi’ne AKP karşı büyük bir direniş gösterdi. FETÖ tasfiye edildi, MHP ile yeni bir rejim ortaklığı kuruldu ve Başkanlık Sistemi’ne geçildi. Ancak bu sistem, “tek adam” rejimini daha da güçlendirdi. Meclis ve Kabine, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın onayını alacağı bir mekanizmaya dönüştü. Ülke her alanda bataklığa saplandı.
Ekonomide yaşanan yıkım ve rekorlar kıran enflasyon, vatandaşları canından bezdirdi. Milyonlar geçim sıkıntısı çekmeye başladı. Asgari ücrete yapılan zamlar eridi, kriz derinleşti. Krizin yükü halkın sırtına yüklendi, patronlar daha da zenginleşti. Eğitimde gerici uygulamalar yaygınlaştı, bilimsel eğitim tasfiye edildi. ÇEDES projesi ve hayvanları katletme yasası gibi adımlar atıldı.
AKP’nin rejimi inşa etmesinde muhalefetin de payı büyük. Muhalefetin kritik anlarda hatalar yapması, AKP’nin hala iktidarda olmasına neden oldu. Gelecek ve DEVA Partisi gibi partiler, muhalefetin etkisiz kalmasına sebep oldu. Muhalefet, halkın taleplerine odaklanamadığı için AKP’nin görüntüsünü güçlü göstermeye devam ediyor.
