Türkiye’nin başkenti Ankara’da bulunan Çayırhan Termik Santrali, maden sahalarının özelleştirilmesine karşı çıkan yaklaşık 900 madenci tarafından, sabah saat 08:00’daki vardiyada protesto edildi. Madenciler, madene inerek kendilerini yer altına kapatarak seslerini duyurmaya çalıştı. Türkiye Maden İşçileri Sendikası Başkanı Nurettin Akçul, bu eylemlerin açlık greviyle süreceğini bildirdi. Akçul, “İşçi hakkının korunmadığı bir özelleştirmeye izin vermeyiz” diyerek kararlılıklarını vurguladı. Çayırhan Termik Santrali, tüm varlıklarıyla birlikte, maden ruhsatları, maden sahaları, maden rezervleri, işçi lojmanları ve santralin satışa çıkarıldığı bir paket halinde bulunmaktadır. Bu satış için özellikle iktidara yakın firmaların da dahil olduğu birçok şirket sıraya girmiş durumdadır.
Nurettin Akçul, maden işletmesinin zengin kömür yataklarına sahip olduğunu ve ürettiği kömürü kolayca satabileceği bir müşterisi bulunduğunu belirtti. Akçul, bu kadar karlı bir işletmenin neden apar topar özelleştirilmeye çalışıldığını anlamadıklarını ifade etti. Ayrıca, “Burası termik santrale yeterli kömürü verebilen Türkiye’de tek işletme. Arazi uygun, etrafta orman yok. Çok kârlı. Burayı almak için 4-5’i büyük olmak üzere çok sayıda firma sıraya girmiş bekliyor” şeklinde konuştu. Bu ifadelerle, madenin stratejik önemini ve potansiyel kârını vurgulamış oldu.
FİRMALAR SIRAYA GİRDİ
Maden sahasında, en az 20 yıl yetecek 100 milyon ton kömür bulunduğu belirtiliyor. Maden sahası, elektrik santrali ve diğer gayrimenkullerinin satışı için firmalardan teklif toplanmaya başlandı. İhaleye katılacak firmaların tekliflerini en geç 4 Aralık’a kadar vermeleri gerektiği duyurulmuş durumda. Özelleştirme işlemi, firmaların sunacağı teklifler üzerinden gerçekleştirilecektir. Bu süreçte, çok sayıda firmanın teklif sunduğu haberleri gelirken, kamuoyunda iktidara yakınlığı ile tanınan önemli şirketlerin de bu alım için sırada olduğu ifade ediliyor.
Madencilerin bu tepkisinin ardında yatan sebepler arasında, işçi haklarının korunmaması ve özelleştirme sürecinin şeffaf olmaması gibi endişeler bulunuyor. Alınan bu önlemlerin ve gösterilen bu direnişin, hem işçi hakları hem de kaynakların yönetimi açısından nasıl sonuçlar doğuracağı merak edilmektedir. Madencilerin bu eylemi, yalnızca yerel değil, ulusal düzeyde de dikkat çekiyor. Öyle ki, işçi haklarının korunması, özelleştirmelerin nasıl yapıldığı ve doğal kaynakların yönetimi, toplumun geniş kesimleri tarafından takip edilen önemli meseleler haline gelmiştir.
Sonuç olarak, Çayırhan Termik Santrali etrafında gelişen olaylar, madencilerin özelleştirme karşıtı duruşlarının ve hak mücadelesinin bir örneği olarak ön plana çıkmaktadır. Bu süreç, maden işçileri ve sendika temsilcileri açısından büyük bir önem arz etmekte olup, özelleştirme politikasına karşı gösterilen bu direnişin, benzer durumlarda diğer işçiler için bir motivasyon kaynağı olabileceği düşünülmektedir.
