Yeni bir araştırma, elmasların içerdiği mineral kalıntılarının, bu değerli taşın Dünya’nın üst ve alt mantosu arasındaki 660 kilometre derinlikte oluştuğunu ortaya koydu. Mineral fizikçisi Tingting Gu liderliğindeki bir araştırma ekibi, elmas içerisinde bulunan ringwoodit, ferroperiklas ve enstatit gibi minerallerin incelenmesi yoluyla bu sonuca ulaştı. Öne çıkan bulgular, ringwooditin su zengini bir ortamda meydana geldiğini gösterirken, bu durum bölgenin beklenenden çok daha ıslak olabileceğine işaret ediyor.
Dünya yüzeyindeki okyanuslar, toplam su miktarına kıyasla oldukça sığ kalıyor; ancak suyun, yer kabuğundaki çatlaklar ve dalma bölgeleri aracılığıyla mantonun derinliklerine kadar ulaşabileceği bilinmektedir. Bu derin su döngüsü, suyun yanardağlar aracılığıyla yüzeye geri dönmesiyle tamamlanmaktadır. Araştırmacılar, derin su döngüsünün volkanik patlamaların şiddeti ve sismik aktiviteler üzerindeki etkisine dikkat çekiyor.
ELMASIN YOLCULUĞU
Elmasın içerisindeki minerallerin, taşın Dünya’nın derinliklerinden yüzeye kadar olan yolculuğunu belgelediği saptandı. Yüksek basınç altında, geçiş bölgesinde ringwoodit, ferroperiklas ve bridgmanit adı verilen minerallere dönüşmektedir. Daha düşük basınçlı alanlarda ise bridgmanit, enstatit formuna geçmektedir. Bu dönüşümler, elmasın yer kabuğuna doğru olan yolculuğunun detaylarını sunan bir hikâye oluşturuyor.
Derin su döngüsünün mekanizmalarını ve bu derinliklerde ne kadar su bulunduğunu anlamak, Dünya’nın jeolojik aktivitelerini daha iyi kavramamıza olanak tanıyabilir. Bu nedenle, elmasın içindeki mineraller, yerin altındaki suyun sırlarını çözebileceğimiz önemli bir anahtar olarak değerlendirilmektedir. Bilim insanları, bu tür araştırmaların yeraltı sularının dinamiklerini ve volkanik süreçler üzerindeki etkilerini anlamamız için kritik olduğunu belirtiyorlar.