Tarım politikalarıyla ekonomik krizin derinleşmesi, üreticilerin iflas noktasına gelmesine neden oldu. Buğdaylar tarlada bırakıldı, domatesler yollara saçıldı, çaylar yakıldı. Tüm üreticiler isyan bayrağını açtı.
Resmi verilere göre yıkım faturası ortaya çıkarken, üreticiyi koruması gereken kurumlar iktidarın kontrolüne girdi. TMO, Fiskobirlik gibi kurumlar piyasa odaklı davrandı.
Ürünlere verilen taban fiyatlar yetersizdi, devlet alımlarında kotalar getirildi. Üreticiler borç batağına saplandı. BDDK’nın verilerine göre çiftçilerin bankalara olan borcu arttı.
Ziraat Mühendisleri Odası, 2025’te gıda açısından zor günler beklendiğini belirtti. Üretici eylemleri yaşanabilir. Çiftçiler Sendikası da 2025’te üretici eylemleri öngördü.
Çiftçilerin borçları artarken, üretim maliyetleri yükseldi. Çiftçiler taleplerini ve sorunlarını dile getirdi. Üreticiler yalnız bırakıldı, meslek odaları sorunlara duyarsız kaldı.
Tarım ve Orman Bakanlığı, şeker pancarı alım fiyatını ton başına 2.375 liraya yükseltti. Geçen seneye göre artış yaşandı. Tarım sektöründe zor günlerin beklendiği vurgulandı.
